ایرانی باشیم اما از جهان عقب نمانیم

در گزارشی از یونسکو اعلام شده که در حال حاضر در جهان شش هزار زبان وجود دارد که تا پایان قرن معاصر، فقط  ده درصد از آن باقی می ماند. اینکه جایگزین این زبانها ،زبانهای انگلیسی و یا فرانسوی می شود واقعیتی است اما فراموش نکنیم که زبان دریچه حضور یک فرهنگ است که اگر آن فرهنگ رو به زوال برود اولین نشانه های رو به زوال رفتنش را باید در اضمحلال زبانش جستجو کرد.

خرده فرهنگ ها و فرهنگهای ملل ، امروزه در مقابل گفتمان فرهنگی که تمدن غرب عرضه داشته است عقب نشینی کرده اند و دیگر شما به سختی می توانید مشخصات تمدن هندی، یونانی، چینی را به وضوح و شفاف شناسایی کنید. اگر هم از این فرهنگها چیزی ببینید باید آنها را در موزه های تاریخ و فرهنگ آن تمدنها بجویید.

آیا الگوی توسعه در شرق آسیا برای خاورمیانه قابل استفاده است؟

 در بسیاری از محافل ما شنیده می شود که الگوی توسعه ای که برای خاورمیانه می تواند راهگشا باشد ، شبیه همان الگویی باید باشد که توانست شرق آسیا و کشورهای سنگاپور، کره جنوبی، تایوان و مالزی را به سمت این توسعه شگفت انگیز اقتصادی سوق دهد.

توسعه این کشورها از نوع « دولت توسعه گرا» بود یعنی در این کشورها، هدایت و رهبری ارکان توسعه را دولت به عهده داشته است. دولت این کشورها ویژگیهای مهمی داشتند و برای رهیدن از سایه کمونیست ، توسعه اقتصادی را مهمترین راهکار یافتند. بر این اساس اقتدارگرا بودند و تمامی طبقات اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی را کنترل کردند و برنامه های خود را عملی ساختند.

پیکر چند پاره و توسعه

توسعه ، موضوعی که سالهاست ذهن بسیاری از اندیشمندان که خواهان پیشرفت جوامع هستند را به خود مشغول داشته است. خاورمیانه  منطقه ای که زمانی محل پیدایش تمدن های بزرگ و سرنوشت ساز بشری بود، امروز تبدیل به محلی برای زایش عقب افتاده ترین نحله های فکری و حضور سیستمهای حکومتی عشیره ای و صحرایی شده است. منطقه ای که جنگ در آن سرپایان یافتن ندارد و شهروندانش در گرداب پدیده هایی چون جنگ، داعش، تجارت سیاه نفت،مهاجرت، ترور، کشتار ،فرار مغزها و ... گرفتار آمده اند.